Onderstaand verslag met een kleine selectie van de foto’s is ook gepubliceerd op Blues Magazine. Check de link.
Ana Popovic, geboren in Belgrado in 1976, heeft een band met Nederland, ze heeft hier gestudeerd en is getrouwd met een Nederlander, en daarom vereert ze ons meestal wel met een bezoekje als ze in Europa is. Dit keer doet ze een show in Cultuurpodium VANSLAG in Borger. VANSLAG is gevestigd in de voormalige dorpskerk van Borger en doet daar sinds 2013 dienst als platform voor met name jong talent. Gelukkig boeken ze soms ook de gevestigde orde. Voor mij de eerste keer in VANSLAG, het is nogal een stukje rijden vanuit het “westen”, maar dan heb je ook wat! Prachtige zaal die voor Ana helemaal gevuld was. Waar het buiten guur en onaangenaam is, warmt het binnen al snel op met een mooie sfeer.
Ana Popovic begon op haar 15e met spelen is met name geïnspireerd door Stevie Ray Vaughan en Jimi Hendrix. Als je daar van houdt, zoals ik, dan is dat natuurlijk een feestje. Ondanks haar inspiratiebronnen doet ze regelmatig een uitstapje naar funk, soul en jazz. Dit komt heel erg tot uiting in haar laatste album Trilogy, een driedubbel album met 23 nummers, dat 20 mei jl. is uitgekomen. De band bestaat vanavond uit Stéphane Avellaneda op drums, Michele Papadia op toetsen en bassist Ronald (Roni) Jonker. Met name die laatste spat van het podium af! Wat een geweldige bassist, vol vuur en energie. Hij heeft lang tijd met Ana getoerd, maar doet nu alleen nog de Europese tours voor haar. Hebben wij even mazzel! Hij gaat tegen het einde van het concert helemaal los bij zijn solo! Ik ga hem zeker eens bekijken als hij met zijn band Toaster optreed.
Hoewel ik in eerste instantie niet altijd even erg onder de indruk was van Trilogy, door al die uitstapjes, moet ik zeggen dat de nummers die Ana vanavond live bracht bij mij wel lekker binnen kwamen. Na een opening met een aantal nummers van Can You Stand The Heat kwam de hart van de set die bestond uit een inzicht in haar nieuwe album. De mix van Bluesy Soul, Funk en Jazz was spannend en bracht een mooie balans tussen stevige meeslepende en gevoelige langzame nummers. Voor mij persoonlijk begint het altijd pas als ze losgaat op Navajo Moon (check de link voor de liveopname op FB), het tegen Riviera Paradise van Stevie Ray Vaughan aanhangende tribute aan hem. Ook deze keer weer een prachtige uitvoering !
Wat het natuurlijk altijd lekker doet als afsluiter is Goin’ Down en Crosstown Traffic.
Een prachtige avond, waarbij Ana met haar prachtige uitstraling en spel iedereen weet te boeien.
