Support act: Thomas Wynn & The Believers

Zodra de eerste tonen van Thomas Wynn & The Believers door de Max schallen weet ik dat ik mij ga vermaken. Het ongeveer één jaar oude album Wade Waist Deep was bij mij “al goed gevallen”, maar je moet dan nog altijd maar afwachten hoe het live is. En dat is niet mis! Centraal in deze band uit Florida, staan broer en zus Thomas en Olivia Wynn. De andere bandleden zijn David Wagner op bas, Ryan Miranda op drums, Chris “Bell” Antemesaris op harmonica/gitaar en Colin Fei op keyboards.

Om in de nimmer aflatende behoefte te voldoen zal ook ik een poging wagen het in een hokje te stoppen, zodat iedereen een beetje weet waar het over gaat, maar dat is in dit geval niet gemakkelijk. Zelf zeggen ze het volgende: “Southern Rock Muscle ~ Soulful Rock n’ Blues”: “If you like Tom Petty, The Band, The Black Crowes, CCR & Pink Floyd, you’ll love TW&TB.” En ja, als ik daar dan even over nadenk, dan kan ik daar niet zoveel aan toevoegen. Heel bijzonder vind ik zelf, de mooie en eigen sound, die misschien vooral wel ontstaat door de soms bijna psychedelische samenzang van broer en zus. Zoals bijvoorbeeld goed te horen is in Turn It Into Gold.

Enfin, wat doet het er toe, hoe het heet, het gaat erom of het goed is. De band staat en weet ook het eerst wat schuchtere publiek te overtuigen. Het rockt en de band levert goed werk af. Er is ruimte voor improvisatie wat voor mij altijd plezierig aanvoelt. Kortom, een zeer geslaagde warming-up voor vanavond. (voor meer foto’s zie hieronder aan het einde van het artikel)

De hoofdact is de door de Britse pers als “Britain’s next big rock ‘n’ roll band” benoemde The Temperance Movement. En hoewel deze band eigenlijk dezelfde invloeden laat doorklinken in hun muziek als Thomas Wynne & The Believers, is het net iets meer mainstream. Ook iets meer Blues/rock. Inmiddels is de zaal goed gevuld en het valt op hoeveel jong publiek aanwezig is. Naast dit jonge publiek bevinden zich ook wat fans van de eerste twee albums, want “oud” rock publiek mengt zich tussen de jongeren. Het derde album A Deeper Cut staat centraal vanavond. Een groot aantal nummers van dit album worden gespeeld. En het moet wel gezegd worden dat juist dit laatste album wat minder stevig als de eerste twee. Dat zorgt eerlijk gezegd wel een beetje voor een concert waarbij de cd wordt gespeeld en er eigenlijk geen ruimte is voor veel improvisatie. Mijn indruk is dat het grootste deel van het publiek toch ook echt gekomen is voor het “oude” werk, want dan komt de zaal echt helemaal los.

Zanger en frontman Phil Campbell bepaalt de energie op het podium. Met bijna spastisch geweld bespringt hij het podium van links naar rechts en komt het slechts spaarzaam tot rust. Zelfs bij een nummer zoals The Wonders We’ve Seen, een echte ballad, misschien wel representatief voor het nieuwe album, lukt het hem niet om het gehele nummer de rust te bewaren.

Het stemgeluid van Campbell is op zijn zachts gezegd bijzonder te noemen. Een “rauw randje” is een zwaar understatement. Het is misschien wel deze stem in combinatie met het heerlijke Bluesrock ritme van de band dat het allemaal zo aantrekkelijk maakt.

Zoals gezegd is de band in verhouding tot Campbell een rustig groepje muzikanten. De band bestaat verder uit Paul Sayer op gitaar Nick Fyffe op bas, Matt White eveneens op gitaar en Simon Lea op drums. Een prima band met inderdaad misschien wel de prima balans die nodig is, zoals ook te horen is bij Battle Lines van het vorige album White Bear.

Verder is het leuk als broer en zus Wynn nog even op het podium worden gehaald om een song mee te zingen. Naarmate de avond vordert gaat het publiek steeds nadrukkelijker mee doen, zoals bijvoorbeeld in Only Friend van hun debuutalbum.

Voor de toegift  wordt het keyboard van stal gehaald en wordt een heerlijke Backwater Zoo gepresenteerd.

The Temperance Movement is een heerlijke band, wel beetje mainstream , maar met een heerlijke Southern Bluesrock sound, met veel herkenbare invloeden, vooral vanuit het kamp van de familie Robinson. Als je daar van houdt, dan houd je hier zeker van! Ik heb me daarom in ieder geval prima vermaakt! Het lijkt me nog slechts een kwestie van tijd voordat de grote zalen hun deuren gaan openen voor deze muzikale Red Bull.