Onderstaand verslag en een deel van de foto’s en video’s is gepubliceerd op Blues magazine. Check de link.
Nadat dit najaar het nieuwe album Stompin’ Ground is uitgekomen betekende dit voor Tommy Castro een gelegenheid om weer eens naar Europa af te reizen om dit nieuwe album te promoten. Voor mij aanleiding zijn optreden bij Gebr. De Nobel in Leiden te bezoeken. Het bleek een concert te worden dat ondanks, of juist dankzij een lage opkomst, een zeer intiem karakter kreeg.
In het voorprogramma stond Eamonn McCormack, de zwaar door Rory Gallagher en Gary Moore beïnvloedde Ierse Bluesrock gitarist, dit keer zonder band, alleen op elektrische gitaar met zijn “gadget” als enige begeleiding. Misschien werd dit optreden wel het meest letterlijk verwoord in het, overigens mooi gebrachte, A Night In The Live Of An Old Blues Singer, waar enerzijds de wat onwennige samenwerking met de “gadget” ietwat belemmerde, maar toch juist ook de gelegenheid gaf om te laten zien welke prachtig solowerk Eamonn in huis heeft. Ik ben toch wel benieuwd naar Eamonn met band.
Zoals gezegd, een lage opkomst, maar het enthousiasme waarmee Tommy Castro & The Painkillers “erin gingen” was er niet minder om. Een opening met het instrumentale Shakalak waarmee de band maar direct even de aandacht kreeg, met name toetsenist Michael Emerson, werd gevolgd door een korte vrolijke begroeting door Tommy en een messcherpe sols als inleiding voor Nasty Habits.
Na de Rock ’n Roll van Make It Back To Memphis en de stevige Rock in The Devil You Know was het tijd voor een mooie slow blues. En wat voor één. In Lose Lose wordt aandacht gegeven aan precies dat wat er in de Blues omgaat, het tegenovergestelde van win-win, het eeuwige lijden.
De band bestaat naast toetsenist Michael Emerson uit bassist Randy McDonald en Bowen Brown op drums, die beiden een zeer degelijke ritme sectie vormen en veel ruimte laten voor Michael en met name Tommy om af en toe eens lekker uit te pakken.
Het tempo wordt weer opgepikt met twee nummers van het nieuwe album, Enough is Enough en Nonchalant waarna de aandacht wordt verlegd richting BB King met een prachtige uitvoering van Bad Luck
Er is ook tijd voor wat interactie met het publiek. Vele zaken worden besproken, waaronder het geweldige weer in Nederland, dus er wordt op verzoek van één der aanwezigen ook nog wat ruimte gemaakt voor het voor de zeer van toepassing zijnde Right As Rain.
Hoogtepuntje is nog de mooie combi van Ride, zwaar gefundeerd op Riders in The Storm die via wederom een mooie solobijdrage van Michael en Tommy met een overgang via Riders overging in Breakdown van Tom Petty and The Heartbreakers.
Na de slow Blues It Serves You Right To Suffer van John Lee Hooker eindigt de avond swingend met de Buddy Miles cover Them Changes,
Een zeer geslaagde avond met mooie afwisseling tussen eigen nummers, oud en nieuw, en covers die je niet zo vaak hoort. Tommy Castro is een groot artiest die vermaakt en die met Stompin’ Ground ook nog eens een lekker album heeft gebracht in 2017.
