Onderstaand verslag en een deel van de foto’s en video’s is gepubliceerd op Blues Magazine. Check de link.

Nadat het Dry Riverbed Trio (check de link voor het verslag met foto’s en video’s)  het publiek lekker had opgewarmd was het de beurt aan The Paladins om de boel op stelten te zetten in het Paard in Den Haag.

Hoewel ik The Paladins al meerdere malen heb gezien was dat altijd op een festival en dan sneeuwde het voor mij persoonlijk nogal eens onder. Vandaar dat ik deze gelegenheid niet kon laten lopen om deze zeer vermaarde band eens in een club te bewonderen, op loopafstand van mijn werk.

En dat was een goede beslissing, want ik heb genoten van begin tot eind. Het is een zeer degelijk opgebouwde show, met niet heel veel verrassing, maar wel met een heerlijke Rock ’n Roll vibe die het grootste deel van het publiek, inclusief mijzelf, al snel in beweging kreeg.

Het uit San Diego, Californië afkomstige trio, bestaande uit Dave Gonzalez op gitaar,  Thomas Yearsley op contrabas en Brian Fahey op drums, staat al ruim dertig jaar garant voor een feestje op het podium. Ze hebben een mooie mix van diverse invloeden zoals Blues en Jazz aan de Rockabilly en Rock ’n Roll weten toe te voegen waardoor een unieke sound is ontstaan.

Dave is superieur op gitaar, met een lekkere constante flow, met vlijmscherpe solo’s en Thomas en Brian zorgen voor een heerlijke basis. Als Thomas even nummertje zingt ben ik niet helemaal overtuigd, maar verder valt er echt helemaal niet aan te merken op deze band. Ook na de show is er nog alle energie om ruim de tijd te nemen voor de fans die voor een zeer goed gevulde kleine zaal van het Paard hadden zorg gedragen.

Hoogtepunt van de avond was toch wel de prachtige jam op Let’er Roll, in de toegift met Dusty Ciggaar. Wat mij betreft één advies, wacht niet op het volgende festival, maar zorg dat je ze ergens gaat bekijken !