Onderstaand verslag en een deel van de foto’s is gepubliceerd op Blues Magazine. Check de link. Voor alle foto’s van de beide artiesten, check de links via de namen.
Al een tijd kijk ik uit naar dit concert van Eric Steckel die ik al een tijd niet heb kunnen zien omdat ik helaas vorig jaar niet in staat was om één van de concerten bij te wonen.
Mooie bijkomstigheid is dat Leif de Leeuw het voorprogramma verzorgt. Een plezierig begin van de avond, zal ik maar zeggen. Vandaag heeft Leif de Leeuw met de band een serie Instore optredens gedaan in het kader van de Record Store day, waarbij ze meteen de release van hun nieuwe single Until Better Times met op de B-side een mooie akoestische versie van Dysphoria met Leif op slide gitaar. Zangeres Britt Jansen heeft een speciale band met DRU, want ze had hier niet gestaan als haar opa en oma elkaar niet juist hier hadden ontmoet. Een anekdote waarmee ze een ander nieuw nummer aankondigt Getting Older, dat ze vanavond in DRU voor het eerst live spelen. Tim Koning (drums) en Boris Oud (basgitaar) completeren de band, die inderdaad een prettig begin van de avond neerzet.
Eric Steckel komt op zoals je verwacht, rockend en vol energie. Eric overweldigt het publiek met een stampende Blues & Rock set die is opgebouwd rondom het virtuoze gitaarspel van Eric. Hij heeft een al net zo energieke band bij zich als hij zelf is met Maikel Roethof op drums, Jos Kamps op bas en in de tweede helft van de avond Pascal Lanslots op Hammond orgel. Eric en Maikel hebben samen de volledige productie van zijn laatste cd voor hun rekening genomen waarbij Eric dus zelf naast de gitaarpartijen ook de bas en keyboard delen heeft ingespeeld.
Helaas is de zaal niet vol en het valt op dat slechts een deel van het publiek de energie oppikt en hierin meegaat. Eric stoort zich hier niet aan en speelt vol overgave nummers van zich zelf en covers als Born Under a Bad Sign. Feels Like Home, één van zijn persoonlijke favorieten en ook meer bekende nummers, brengt ie met veel overgave.
Het is opvallend dat als Pascal het podium betreedt de wisselwerking tussen de bandleden verandert en er nóg meer energie ten toon wordt gespreid. Pascal voert de gehele band met zijn enthousiasme en emotionele spel naar een ander niveau, dat nu ook door een groter deel van het publiek opgepikt lijkt te worden. Steeds meer zoekt Eric de overige bandleden op om samen de energie op te voeren.
De tijd vliegt voorbij en inmiddels gaat voorin de zaal een kleine groep mensen volledig uit hun dak op de toch vooral rockende set. Zeker in de tweede helft worden wat meer Blues kunststukjes opgezet met lange uitgemeten solo’s en afwisselende tempo’s, die bij mij altijd erg goed vallen.
Kortom, wat mij betreft was dit wederom een geslaagde avond.
Hier zijn alle foto’s van de avond terug te vinden:
