Onderstaand verslag en een deel van de foto’s en filmpjes is gepubliceerd op Blues Magazine. Check de link.

Het voorprogramma wordt verzorgd door The BluesBones, check de link voor verslag en foto’s.

Toen mij vorig jaar werd gevraagd wat de top 5 albums van 2016 waren voor mij, kwam Introvertigo van Dan Patlansky als één van de eerste  albums boven drijven. Ik was niet alleen want in 2016 werd dit album door BLUES ROCK REVIEW/USA benoemd tot het #1 Blues Rock Album. Hiermee staat hij in het rijtje met namen als Joe Bonamassa, Chase Walker Band, Supersonic Blues Machine en Devon Allman.

Ik kon natuurlijk niet anders dan op weg gaan naar De Bosuil in Weert en één van de slechts twee mogelijkheden om hem te zien, aan te grijpen om hem een deel van Introvertigo live te zien vertolken. Patlansky is al wereldberoemd in Zuid-Afrika, waar hij vandaan komt, maar velen zijn overtuigd dat dit ook in de rest van de wereld wel gaat gebeuren. Zijn aan Jimi Hendrix en Stevie Ray Vaughan gelinkte spel en de tour die hij samen met Joe Satriani deed verraden veel, zo niet alles over de stijl en het geluid van Patlansky.

Wat tijdens dit optreden opvalt is de prachtige afwisseling tussen rauwe bluesrock en gevoelige blues die mooi samengaat. Waar bijvoorbeeld in Bet on Me rechttoe rechtaan enigszins populair gearrangeerde lekker in het gehoor liggende bluesrock wordt gepresenteerd, wordt in nummers als Still Wanna be Your Man prachtig uitgepakt, met sfeervol opgebouwde slowblues met extatische solo’s en stuwende ritmes.

Het is overigens wel duidelijk dat dit een optreden is van Dan Patlansky, er is geen echte binding met de band gedurende het optreden, misschien ook al gewoon door de fysieke opstelling en enigszins statische Patlansky zelf. Overigens stoort me dit eerlijk gezegd helemaal niet.

Het is overigens niet zo dat de bandleden niet goed zijn, maar de Duitse band bestaande uit Jonathan Murphy op bass, Jannes Balze op drums en Tom Gatza op toetsen staat in de luwte van gitaarvirtuoos Patlansky

Als bij Loosen Up the Grip een versterkerloze intieme solo’s tevoorschijn wordt getoverd, ben ik blij dat ik met mijn neus en videocamera vooraan sta om het vast te leggen. Dit is overigens een nummer waarbij de stem van Patlansky heel erg sterk naar voren komt in zowel de rustige als de harde delen van de song. Het rauwe randje in zijn stem heeft iets bijzonders en geeft zijn muziek net dat beetje extra.

Enfin, een prachtige middag bij ‘De Bosuil’ met heerlijke muziek. Ik moet snel verder, want bij ‘De Boerderij’  wacht Devon Allman voor zijn optreden aldaar.