Het complete verslag is terug te vinden op Blues Magazine, met een verzameling van foto’s en filmpjes die ik heb gemaakt. Onderaan volgt de line-up met links naar alle foto’s en filmpjes van de optredens die ik die weekeinde heb gezien.

Het festival seizoen is geopend ! Vrijdagmiddag vrij genomen, om op tijd in Ospel te kunnen zijn voor Moulin Blues 2017. Het beloofde dit weekeinde mooi weer te worden, dus ik had goede zin om van een zinderend festival te gaan genieten. Helaas is het bijna onmogelijk om in dit drukke programma alles te zien, want af en toe moet je natuurlijk ook eten, drinken en heel even zitten….. Dat programma overigens is mooi afwisselend en laat vele facetten van blues terugkomen gedurende het weekeinde, met traditioneel een relatief groot aanbod aan roots.

Moulin Blues staat bekend om zijn gezelligheid en mensen komen uit alle windstreken om iets van die gezelligheid mee te pikken. Ook nu weer, als ik zo de verschillende accenten uit binnen- en buitenland om mij heen hoor. Uiteraard is ook een grote groep uit de directe omgeving van Ospel aanwezig, die natuurgetrouw iets meer voor de gezelligheid lijkt te komen als voor de muziek. Dit resulteert nog wel eens in wat achtergrondgeluid, die voor de puristen mogelijk als ietwat hinderlijk wordt ervaren. Na een ietwat moeizame start voor wat betreft het geluid tijdens het eerste optreden van Detonics, wordt er verder gedurende het weekeinde een goede sound neergezet naar mijn beleving.

Er is een aantal hoogtepunten te benoemen, die soms verrassend en soms wat meer voorspelbaar zijn. Teleurstelling ervaar ik eigenlijk alleen bij het optreden van Kirk Fletcher op dag 2, die wat mat lijkt over te komen en niet laat zien, wat ik eerder wel van hem heb mogen ervaren. Is het daardoor slecht? Nee zeker niet, hij is een zeer begaafd gitarist en zijn stem is er niet minder prachtig om.

Op dag 1 springen Nick Schnebelen, Santini-Jensen Project en Mr Sipp er wat mij betreft boven uit. Wat zij gemeen hebben is een overdosis aan energie die van het podium afspuit en het publiek op diverse manieren besmet. Nick scheurt er op los en speelt superlekkere bluesrock, met lange uitgerekte solo’s.

Santini-Jensen is een typisch geval van ‘opposites attract’. De coole reus Santini die gemoedelijkheid uitstraalt en op een fantastische wijze zijn mondharmonica geluiden laat voortbrengen die je diep kunnen raken en de van energie overbruisende Jeff Jensen die, zonder één moment stil te staan, de band voortstuwt met ritmisch en superieur gitaargeweld. De combinatie is perfect!

Mr Sipp, Castro Coleman aka “The Mississippi Blues Child”, had ik nog niet eerder live gezien dus enigszins nieuwsgierig keek ik naar het laatste optreden van de dag in de grote tent. En dat was absoluut een mooie positieve verrassing. Vol energie, huppelt en dribbelt dit ‘mannetje’ over het podium en is duidelijk te zien dat hij al vanaf zijn vroege jeugd is besmet met het blues virus. Wat mij betreft wint hij de entertainment prijs van de dag, omdat hij continu het publiek betrekt in zijn optreden. Daarnaast maakt hij ook nog een ‘uitstapje’ door het publiek van een minuutje of 10, waarbij hij al ‘solo-end’ de halve tent doorstruint.

Na een korte nacht ben ik alweer vroeg van de partij voor het overvolle programma op de zaterdag. De tweede dag brengt wat mij betreft minder verrassing als de eerste. alle bands die ik heb gezien waren zonder meer goed, maar niets steeg er echt bovenuit. Misschien was het optreden van de uit Memphis afkomstige Southern Avenue nog wel het meest verrassend, vanwege de mix die de band brengt van blues, R&B, soul en gospel. De zusjes Tierinii (zang) en Tikyra (drum) Jackson spelen een opvallende rol in de band. Zeker Tierinii die ook al zo met energie in de rondte strooit en al huppelend en ‘heupwiegend’ het publiek vermaakt. Met een dijk van een stem overigens!

Van Davy Knowles is het geen verassing dat ie gewoon knalt en dat doet ie dan ook. Ook hier is het bluesrock in optima forma wat de klok slaat. Een geweldenaar op gitaar, goede stem en goede band met het publiek zorgen voor een heerlijk optreden.

Ik kijk al lange tijd enorm uit naar het optreden van Doyle Bramhall II die vorig jaar sinds lange tijd met een nieuwe cd kwam Rich Man, die zoals Bramhall zelf zegt het resultaat i is van een levenslange muzikale reis, zoekend naar creativiteit, een eigen geluid en een eigen persoon. Bramhall is een “geek” die met twee behoorlijk lijvige pedelboards en drie gitaren het podium opkomt en daar dan ook driftig mee aan de slag gaat. Bramhall straal een enorme rust uit op het podium en lijkt precies te laten gebeuren wat hij wil. De soms psychedelische rock overspoelt de tent in een voor mij persoonlijk prachtige apotheose van de twee dagen in Ospel.

Na twee zeer geslaagde dagen ga ik huiswaarts, wederom een mooie herinnering meenemend. Het waren twee zeer geslaagde dagen. Organisatorisch was het perfect voor elkaar, drank, eten, service was optimaal verzorgd en de stemming onverminderd vriendelijk. Grote dank dus aan de organisatie en aan de mensen uit Ospel en omgeving voor de gastvrijheid en tot volgend jaar !

Vrijdag 5 mei 2017

• Detonics
• Jake La Botz
• Nick Schnebelen Band
• Big Creek Slim & Peter Nanda
• Cash Box Kings
• Thorbjørn Risager
• Lil’ Jimmy Reed
• Santini-Jensen project
• Mr Sipp

Zaterdag 6 mei 2017

• Shakedown Tim & The Rhythm Revue
• Lance Canales & the Flood
• Blues Caravan 2017
• Paris Slim – Big Pete
• Lurrie Bell & His Chicago Blues Band
• Davy Knowles
• Woody Pines
• Southern Avenue
• Fred Eaglesmith
• Kirk Fletcher Band
• Grunting Pigs
• Doyle Bramhall II
• Blues Harp Explosion